هدف این چک شناسایی تمام عیوب قابل مشاهده است که پارچه را برای استفاده نامناسب می کند
بسته بندی. کارمند نمونه استاندارد را به عنوان پارامتر مرجع می گیرد و بر این اساس، می یابد:

وزن،
دست،
نگاه،
رنگ،
نقاشی،

عناصر دیگری که باید پارچه را مشخص کنند.
هنگامی که کارمند عیوب را تشخیص می دهد، آنها را با "تماس های" ویژه گزارش می دهد (زنگ های نخ
مطابق با نقصی که به این ترتیب گزارش شده است، بر روی لبه ها قرار داده می شود) که به انتقال اعتبار (تخفیف) در طول مدتی که باید به خیاط صورت می گیرد تبدیل شود.
به ویژه، کارمند باید حضور موارد زیر را شناسایی و گزارش کند:
سوراخ‌ها، پارگی‌ها یا بخش‌هایی از برش‌های خودی؛
چین های مرده، ضرب و شتم؛
تفاوت بین مرکز و خودی.
ضربات
پودها یا مقاطع نخ از دست رفته و معیوب؛
راه راه به دلیل اثر تار.
تار یا پود پرش یا پیراهن؛

شعله ور شدن، تورم و گره ها؛
لکه ها، هاله ها، نقطه ها.
کارمند همچنین باید:
بررسی کنید که نخ مستقیم و منظم بودن طرح تضمین شده است.
اندازه گیری ارتفاع پارچه؛
بررسی کنید که آیا پارچه بوی نامطبوعی دارد یا خیر.
معمولاً برای هر قطعه، کارمند در پوشه همراه، مقدار، نوع و میزان عیوب شناسایی شده را مشخص می کند که باعث تخفیف برای سازنده می شود.
در صورت بروز نقص های جدی، کارمند باید به مسئول بازرسی یا "استاد" اطلاع دهد که به نوبه خود می تواند مستقل تصمیم بگیرد یا با مدیران شرکت خود تماس بگیرد.
برخی از ایرادات گزارش شده، قطعه را برای ارسال به سازنده نامناسب کرده و نیاز دارد
که پارچه مجدداً تحت برخی فرآیندها قرار می گیرد تا قطعه را در محدوده تحمل عیب مجاز قرار داده و در نتیجه بتوان آن را برای مشتری ارسال کرد.